پرخوری عصبی، اختلالی است که در آن فرد به طور افراطی غذا می‌خورد به طوری که می‌تواند منجر به بروز بیماری‌های لثه، پوکی استخوان، بیماری‌های کلیوی و در نهایت منجر به مرگ شود.

پرخوری عصبی اغلب در خانم ها و نوجوانان مشاهده می‌شود.

پرخوری عصبی یک اختلال روانشناسی محسوب می‌شود که به صورت دوره‌ای بروز می‌کند، به نحوی که فرد هیچ گونه کنترلی بر غذا خوردن خود ندارد و دارای اشتغال ذهنی مداوم به خوردن می‌باشد.

در این حالت فرد با انتخاب شیوه‌های نامناسب مانند استفراغ کردن، غذا نخوردن عمدی، و استفاده بیش از حد از داروهای ادرارآور یا مُلین سعی می‌کند وزن خود را کاهش دهد.

پرخوری عصبی در اواخر دوران کودکی یا ابتدای بزرگسالی بروز می‌کند و زنان  بیشتر از مردان به آن دچار می‌شوند.

افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولا پس از پرخوری افراطی، احساس گناه می‌کنند اما باز هم فقط با خوردن آرامش پیدا می‌کنند.

وزن این افراد اغلب نسبت به سن و قدشان طبیعی است، با این حال این افراد همواره نگران افزایش وزن بوده و در تلاش جهت کاهش وزن خود هستند و از شکل ظاهری بدن خود رضایت ندارند.

عوامل ایجاد پرخوری عصبی

علت اصلی پرخوری عصبی هنوز شناخته شده نیست، اما تحقیقات حاکی از آن است که عوامل فرهنگی، روانی و ژنتیکی می‌تواند نقش مهمی در ایجاد آن ایفا ‌کند.

وجود مشکلات روانی همچون کمبود اعتماد به نفس و رفتارهایی مانند رژیم غذایی دشوار می‌تواند خطر بروز این اختلال را تا حد زیادی افزایش دهد.

بر این اساس می‌توان نتیجه گیری کرد که بیماری پرخوری عصبی می‌تواند یک بیماری با زمینه ارثی باشد.

علایم پرخوری عصبی

• پرخوری مکرر
• استفراغ عمدی یا استفاده غیرمجاز از داروهای مُلین به منظور کاهش وزن
• مراجعه مکرر به دستشویی پس از صرف غذا
• ورزش بیش از حد
• فکر کردن بیش از حد در مورد وزن خود
• مشکلات دهان و دندان
• افسردگی یا اختلال خٌلق
• سوزش سر دل، سوء هاضمه و  نفخ
• قاعدگی‌های نامنظم
• احساس ضعف، خستگی و قرمز شدن چشم‌ها

مشکلاتی که به دلیل پرخوری عصبی بروز می‌کند عبارتند از:

• از بین رفتن مینای دندان‌ها به دلیل قرار گرفتن بیش از حد در معرض اسید معده
• پوسیدگی دندان
• ورم و درد غدد بزاقی (به دلیل استفراغ مکرر)
• زخم معده
• آسیب دایمی مری
• بی‌آبی بدن
• ضربان قلب نامنظم
• حمله قلبی (در موارد شدید)
• کاهش میل جنسی
• تمایل به خودکشی

درمان پرخوری عصبی

درمان این بیماری به شرایط جسمی و روحی فرد بستگی دارد.

مشاوره روانشناسی یا تجویز دارو توسط پزشک برای درمان موثر می‌باشد.

داروهای ضدافسردگی جهت درمان پرخوری عصبی زیر نظر پزشک برای بیماران تجویز می‌شوند.

درمان پرخوری عصبی شامل ترکیبی از روان درمانی، استفاده از دارو، آموزش تغذیه‌ای و گروه‌های حمایتی است.

بهترین درمان برای پرخوری عصبی حفظ سلامت فیزیکی و استفاده از برنامه غذایی مناسب می‌باشد.

به طور کلی درمان پرخوری عصبی بسیار دشوار است.

در بسیاری از افراد، این بیماری تا حدی بهبود پیدا کرده اما دوباره بعد از مدتی مجددا عود می‌کند.

اغلب بیماران نیز پس از درمان، همچنان کمتر از حد طبیعی غذا می‌خورند.

با این حال چشم انداز درمانی بیماری پرخوری عصبی نسبت به بی اشتهایی عصبی بسیار بهتر است.

پیشگیری از ابتلا به پرخوری عصبی

با توجه به اینکه علت اصلی ایجاد بیماری پرخوری عصبی هنوز ناشناخته است، ارائه راه حل جهت پیشگیری از بروز آن بسیار مشکل است.

به دلیل اینکه پرخوری عصبی غالبا در نوجوانان و خانم ها بروز می‌کند، بنابراین والدین و معلمان باید به کودکان و نوجوانان بیاموزند که تصویری واقعی از بدن خود داشته باشند.

نوجوانان باید بتوانند درک کنند که داشتن وزن مناسب و زیبایی به معنای لاغر بودن بیش از حد نیست.