تومور یعنی رشد بی‌دلیل و غیرعادی سلول‌ها.

تومورهای خوش‌خیم، برخلاف انواع بدخیم آنها، سرطانی نیستند.این تومورها مانند سرطان به بافت‌های اطرافشان حمله نمی‌کنند.

اما تومورهای بدخیم هنگامی که بر سیستم‌های حیاتی بدن مانند رگ‌های خونی یا سیستم عصبی تاثیر بگذارند، خطرساز خواهند بود.

دلایل ایجاد تومورهای خوش‌خیم

• سموم محیطی مانند قرار گرفتن در معرض اشعه
• عوامل ژنتیکی
• رژیم غذایی
• استرس
• آسیب ها یا زخم‌های موضعی
• التهاب یا عفونت

انواع تومورهای خوش‌خیم

آدنوم: تومور خوش‌خیمی است که در بافت پوششی غدد  ایجاد می‌شود. بافت پوششی یک لایه نازک و ظریف بافتی است که اندام‌ها، غدد و سایر ساختارهای بدن را پوشانده است. یک نوع شایع از آدنوم، پولیپ روده است. ممکن است آدنوم در کبد یا غدد فوق کلیه، هیپوفیز یا تیروئید رشد کند

فیبروئید: فیبروئید ها تومورها یا بافت‌های به هم پیوسته‌ای هستند که می‌توانند در هر یک از اندام‌ها ایجاد شوند. البته آنها غالبا در رحم رشد می‌کنند. اگرچه فیبروئیدها سرطان‌زا نیستند، اما می‌توانند باعث خونریزی شدید واژینال، مشکلات مثانه و فشار یا دردهای لگنی شوند. به دلیل علایمی که فیبروئیدها ایجاد می‌کنند، لازم است با عمل جراحی، از بدن خارج شوند.

همانژیوم: تجمع سلول‌های رگ‌های خونی در پوست یا اندام‌های داخلی بدن، همانژیوم خوانده می‌شود. همانژیوم‌ها نوع شایع خال‌های مادرزادی هستند که غالبا در سر، گردن یا بالاتنه ظاهر می‌شوند. همانژیوم‌ها به رنگ‌های قرمز یا مایل به آبی بر روی بدن ظاهر می‌شوند. بسیاری از آنها خود به خود از بین می‌روند. اما همانژیوم‌هایی که در بینایی، شنوایی یا غذا خوردن اختلال ایجاد می‌کنند، نیاز به درمان با کورتیکواستروئیدها یا سایر داروها و یا روش های جراحی دارند.

لیپوما: این تومورها از سلول‌های چربی رشد می‌کنند. آنها شایع‌ترین نوع تومورهای خوش‌خیم در بزرگسالان هستند که غالبا در گردن، شانه‌ها، پشت یا بازوها دیده می‌شوند. لیپوماها به آرامی رشد می‌کنند و معمولا به شکل گِرد، قابل حرکت و هنگام لمس، نرم هستند. لیپوما ممکن است چندین نفر از اعضای خانواده را درگیر کنند و گاهی به دلیل جراحت‌ها ایجاد می‌شود. در صورتی که لیپوما دردناک باشد یا به سرعت رشد کند، باید با مصرف استروئیدها درمان شود یا با عمل جراحی یا لیپوساکشن، از بدن خارج گردد.

مننژیوما: توموری است که در غشای اطراف مغز و ستون فقرات رشد می‌کند. این تومور در 90 درصد مواقع خوش‌خیم است. بسیاری از این تومورها به آرامی و برخی دیگر به سرعت رشد می‌کنند. درمان با توجه به محل واقع شدن و علایم آنها متفاوت خواهد بود. علایم مننژیوما عبارتند از: سردرد و ضعف در یک طرف بدن، تشنج، تغییرات شخصیتی و مشکلات بینایی.

میوما: میوما توموری است که در ماهیچه‌ها رشد می‌کند. تومور لیومیوم در عضلات صاف رشد کرده و غالبا در اندام‌های داخلی مانند شکم و رحم تشکیل می‌شود. این تومورها می‌توانند در دیواره رگ‌های خونی نیز تشکیل ‌شوند. لیومیوم‌هایی که در دیواره رحم تشکیل می‌شوند، غالبا فیبروئید خوانده می‌شوند.

خال‌ها : خال ها بر روی پوست رشد می‌کنند و در طیفی از رنگ‌های صورتی، برنزه تا قهوه‌ای یا مشکی دیده می‌شوند. ممکن است تا حدود 40 سالگی، خال‌های جدیدی بر روی پوست مشاهده شود. اما خال‌هایی که متفاوت از خال‌های معمولی هستند، ممکن است باعث ایجاد سرطان پوست (ملانوما) شوند. به همین دلیل لازم است پوست شما به طور مرتب توسط پزشک معاینه شود.

نوروما: این تومورهای عصبی خوش خیم از اعصاب رشد می‌کنند و ممکن است در هر قسمتی از اعصاب ایجاد شده و در بخش‌هایی از بدن منتشر شوند. البته نوروفیبروما در افرادی که به یک بیماری ارثی به نام نوروفیبروماتوز مبتلا هستند، شایع تر است. عمل جراحی، شایع‌ترین نوع درمان تومورهای عصبی خوش‌خیم است.

استئوکندروم: شایع‌ترین نوع تومور خوش‌خیم استخوان است. این تومورها معمولا به شکل برآمدگی‌های بدون درد در نزدیکی مفاصل زانو یا شانه رشد می‌کنند. معمولا پزشک با استفاده از رادیولوژی، وجود آنها را تشخیص می‌دهد. اما اگر علایمی مانند درد یا فشار بر روی اعصاب یا رگ‌های خونی توسط این تومور ایجاد شود، به عمل جراحی نیاز است.

پاپیلوما: پاپیلوماها تومورهایی هستند که در بافت‌های پوششی رشد می‌کنند و به شکل برآمدگی‌های انگشت مانند ظاهر می‌شوند. این تومورها ممکن است خوش‌خیم یا بدخیم باشند. پاپیلوماها در پوست،  دهانه رحم، مجرای شیر (در زنان) یا غشای مخاطی که داخل پلک را پوشانده است، رشد می‌کنند. این تومورها می‌توانند در نتیجه تماس مستقیم با عفونتی مانند ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد شوند.