پای پرانتزی، اصطلاحی است که برای پاهایی که به شکل کمان یا قوس هستند، استفاده می‌شود.

این بیماری ممکن است در دوران کودکی یا بزرگسالی به دلایل مختلفی بروز کند.

با شدیدتر شدن این بیماری، ممکن است انحراف جانبی محور زانوها بیشتر شده و در راه رفتن اختلال ایجاد کند.

ممکن است مشکل مربوط به یکی از پاها و تفاوت طول آن با پای دیگر و گاهی مربوط به هر دو پا باشد. زمینه خانوادگی یا تاریخچه بیماری فرد می‌تواند احتمال پیشروی این بیماری را مشخص کند.

کودکان تا سن دو سالگی، ممکن است به طور فیزیولوژیک پاهایشان به حالت قوسی یا پرانتزی باشد. این مشکل بدون درمان خاصی و در جریان رشد طبیعی کودک برطرف می‌شود.

فقط لازم است در مورد این بیماری به والدین آموزش داده شود و این مسئله به صورت دوره‌ای، تحت نظر قرار گیرد تا رفع شود.

میزان شیوع این مشکل هنوز شناخته شده نیست اما به حدی شایع است که به عنوان یک اختلال فیزیولوژیک شناخته شده و از عوامل مراجعه والدین به پزشکان محسوب می‌شود.

برای تشخیص میزان انحراف پاها، تهیه عکس رادیوگرافی از پاهای کودک کمک کننده است، تا در صورت لزوم درمان مناسب آغاز شود.

علل ایجاد حالت پرانتزی پاها

کمبود شدید ویتامین D، مشکلات اسکلتی، عفونت و وجود برخی تومورها می‌تواند بر رشد پاهای کودک تاثیر گذاشته و در برخی مواقع منجر به ایجاد حالت پرانتزی در یکی از پاها ‌شود.

دلایل دیگری که ممکن است به صورت اتفاقی باعث ایجاد حالت پرانتزی پاها شود عبارتند از: عوامل شغلی به ویژه در سوارکاران یا افرادی که در تصادفات جاده‌ای به استخوان‌های پای آنها آسیب وارد شده است.

دوران کودکی

پاهای کودکان به علت طرز خاص نشستن، تا سن 3 یا 4 سالگی، تا حدی حالت پرانتزی دارد. در سال اول زندگی کودک، آرام آرام تغییرات زیادی در بدن او رخ می‌دهد.

حین وقوع این تغییرات، استخوان‌هایی که در ابتدا از غضروف تشکیل شده‌اند، به مرور استخوانی می‌شوند و تا زمانی که کودک شروع به راه رفتن کند، اندام‌های بخش‌های پایین بدن او چه از نظر جهت کلی آنها و چه از نظر سختی استخوان‌هایی که آنها را تشکیل می‌دهند، کامل می‌شوند تا بتوانند وزن بدن فرد را تحمل کنند.

درمان

عموما هیچ درمان خاصی برای اختلال پای پرانتزی که به طور فیزیولوژیک در کودکان بروز می‌کند، وجود ندارد.

وقتی این بیماری در کودکان 3 تا 7 ساله به صورت ماندگار باقی بماند لازم است حتما درمان شود. در صورت وجود مشکل زمینه‌ای مثل کمبود ویتامین ، مهم است که بیماری‌های زمینه‌ای در ابتدا درمان شوند.

در اغلب موارد فقط کافی است که دستورالعمل درمان دنبال شود و گاهی وقت‌ها با استفاده از یک اسپلینت، می‌توان درمان را سرعت بخشید.

اما زمانی که در بیمارانی در سنین بالاتر، انحراف و کجی فرم پاها به دلایلی مانند آسیب‌ها یا تصادفات و اتفاقات بروز می‌کند، تنها درمان مناسب، جراحی است.

پیش آگهی

در اغلب موارد، حتی با وجود ماندگاری پای پرانتزی پس از دوران کودکی، توانایی فرد در راه رفتن دچار مشکل نمی‌شود. اما ممکن است به دلیل فشاری که بر روی زانوها وارد می‌شود، شروع بیماری آرتروز به جلو بیفتد.